DCT, Port Płn, Westerpllate

W załączeniu zamieszczam zaproszenie na wystawę do centrum Św. Jana 4 marca godz.17. To miejsce jest ważnym punktem na szlaku zwiedzania Trójmiasta, ze względu na unikatową funckję: religijną i kulturalną. Doadtkowo, pamiętajmy, to wspaniała gotycka świątynia z unkatowym renesansowym ołtarzem. Nie ma takich wiele w Gdańsku.

Może nie do końca temat zaproszenia jest powiązany z historią Gdańska, lecz przyznam Wam, że wcześniej uczestniczyłem w insenizacjach oragnizowanych przez Muzeum II wojny światowej i naprawdę były ciekawe. Obecnie inscenizacja będzie w Kolbudach. Można powiedzieć że dla wytrwałych 7 km spaceru (do tego na pewno trzeba się ciepło ubrać), ale chyba warto, tym bardziej żeby mieć orientację odnośnie imprez organziowanych przez gdańskie muzea. Ja osobiście wpisałem się na imprezę na 8 lutego na godz. 9.00. Mam nadzieję, że również się przekonacie. Zapraszam. Andrzej

Zlota_Kamienica_ikonografia_na_nowo_odczytana

Pomieszczenie w Ratuszu Głównego Miasta o wymiarach 5 x 4 metry, na pierwszym reprezentacyjnym piętrze Ratusza z 2 oknami od strony ulicy Długiej. Wnętrze przylegające do południowo-zachodniego narożnika Wielkiej Sali Wety (sala Biała), znajduje się w trzonie wieży ponad sklepieniem wewnętrznych schodów. Pomieszczenie chronione było przez grube mury i ognioodporne sklepienie. Do roku 1902 służyło jako archiwum miejskie. Przechowywano tam przywileje, korespondencję, księgi gruntowe. Do dziś zachowało sie kilka segmentów wielkiej szafy archiwalnej z XVI wieku. Sporadycznie przechowywano tu również kosztowności i cenne rzeczy. Cześć dokumentów archiwalnych na przełomie XVI/XVII wieku przeniesiono do północnych pomieszczeń w nadbudowanym skrzydle otaczającym dziedziniec Ratusza. W 1845-46 w skrzynce znajdującej się w drewnianej obudowie parapetu podokiennego odnaleziono schowane w 1813 roku monety, złote i srebrne przedmioty, w tym lichtarze oraz zegary z epoki napoleońskiej. We wnętrzu znajduje się oryginalna średniowieczna posadzka. Sklepienie i ściany zdobi zrekonstruowana dekoracja malarska. Motywy roślinne oraz kartusze herbowe z godłami: Polski, Prus Królewskich, Wielkiego Księstwa Litewskiego i Gdańska zostały odnowione po II w.ś. Obecnie pomieszczenie pełni funkcje muzealne.

JAN (HANS) STRAKOWSKI (ur. 1567, zm.III.1642) – architekt gdański, murarz-kamieniarz, przedsiębiorca budowlany, budowniczy fortyfikacji. Początkowo praktykował u boku Antoniego van Obberghena. W Gdańsku od 1588 roku, pracował przy naprawie murów kościoła św. Jana. Od 1592 mistrz cechu murarzy i kamieniarzy, działał we władzach cechu. W roku 1594 otrzymał od Rady Miejskiej stanowisko murarza miejskiego. Uczestniczył w budowie Ratusza Starego Miasta i w roku 1594 w przebudowie Wieży Więziennej i Katowni. W 1595–1596 rozbudował farbiarnię na terenie Zamczyska, następnie z Antonim van Obberghenem pracował przy budowie fortu carré w twierdzy Wisłoujście. Był przede wszystkim wykonawcą większości prac, a nie autorem projektów. Na zlecenie Rady Miejskiej, w okresie 1610–1620 odbywał podróże do Niemiec i Niderlandów, zaznajamiając się z tamtejszą sztuką fortyfikacyjną. Pozostawił po sobie wiele niezrealizowanych planów architektonicznych. Uczestniczył w pracach przy wznoszeniu fortyfikacji dookoła Gdańska, odbudowie klasztoru brygidek i budowie Złotej Bramy, mostu na Kanale Raduni przed Bramą Wyżynną, wozowni miejskiej (Dwór Miejski), Śluzy Kamiennej, Bramy Nizinnej (1626), Bramy Żuławskiej (1628) i przebudowie Bramy św. Jakuba (rozebrana w 1881). Wzniósł również Spichlerz Królewski (1621). W 1635 roku zaprzestał działalności; za zasługi dla Gdańska otrzymywał dalej stałe wynagrodzenie. W latach 1609–1626 właściciel posesji przy Heilige-Geist-Gasse (ul. św. Ducha), od 1623 – domu przy Jopengasse (ul. Piwna). Jego imię (Strackwitzweg) nosiła do roku 1945 ul. w Strzyży (obecna ul. Kmieca), po 1945 (Jana Strakowskiego) ulica we Wrzeszczu.
JERZY (GEORG) STRAKOWSKI (30 I 1614 Gdańsk – 17 V 1675 Gdańsk), przedsiębiorca budowlany, budowniczy fortyfikacji, używał także nazwiska von Strackwitz. Syn Hansa Strakowskiego. W latach 1630–1635 i ponownie 1635–1640 jako stypendysta Rady Miejskiej studiował inżynierię wojskową w Niderlandach. W 1635 roku otrzymał w Gdańsku stanowisko (ze stałą pensją) kaprala, w 1642 – inżyniera miejskiego. Zaprojektował budowle obronne na Grodzisku, był m.in. budowniczym Małej Zbrojowni (1645), Starej Pakowni (1649 – magazyn drobnicy, towarów opakowanych w przeciwieństwie do spichlerzy). Sporządził wiele map, m.in. Mierzei Wiślanej, dóbr opactwa cysterskiego w Oliwie, Biskupiej Górki, ujścia Wisły. W 1656, w okresie wojny ze Szwecją, był dowódcą kompanii stacjonującej w twierdzy Wisłoujście. Po zakończeniu wojny opracował projekty przebudowy umocnień Gdańska np. Brama Siedlecka – 1656, rozebrana 1921, Brama Oliwska – 1656, rozebrana 1899, Brama Oruńska – 1656, rozebrana 1927. Pochowany w kościele NMP.

Kochani zobaczcie jaką informację wrzuciła dzisiaj oficjalna strona Gdańska, wraz z zaproszeniem na piątek w celu prezentacji renowacji Dworu Artusa:

Dwór Artusa jak nowy

Kończy się remont fasady gdańskiego Dworu Artusa. Jak wygląda odnowiona fasada będzie się można przekonać już w najbliższy piątek, 28 listopada, o godz. 16.00. Muzeum Historyczne Miasta Gdańska zaprasza na specjalną prezentację, która stanowić będzie zwieńczenie półrocznych wysiłków dwunastu specjalistów w dziedzinie konserwacji zabytków.

Przypomnijmy: w okresie od 7 maja 2014 do 30 października 2014 przeprowadzono na fasadzie południowej Dworu Artusa kompleksowe prace konserwatorskie wraz z rekonstrukcją polichromii.  Wykonawcą prac są Polskie Pracownie Konserwacji Zabytków O/Gdańsk. Remont kosztował 189 277 zł.

Program przyjętych prac konserwatorskich 2014 nawiązuje do wcześniejszego opracowania konserwatorskiego wykonanego w roku 1998 (w roku ostatnich prac konserwatorskich przy elewacji). Wyeliminowano główne zniszczenia, spowodowane przez niekorzystne warunki atmosferyczne: zdezynfekowano obszary występowania mikroorganizmów, podklejono i wzmocniono rozwarstwione i spękane podłoża budowlane w obrębie kamienia i tynku, oczyszczono powierzchnie z zabrudzeń i nawarstwień, w wymaganych miejscach  przeprowadzono zabiegi odsalające, uzupełniono powstałe ubytki w kamieniu i tynku, odtworzono formy rzeźbiarskie i profile detali architektonicznych, uzupełniono złocenia, zrekonstruowano polichromię, wykonano nowe opierzenia blacharskie wraz z ochroną przeciw gołębiom (zastosowano szpice i siatki). Wykonano także profilaktyczne prace w obrębie tarasu attyki.

Zgodnie z umową podaję spis literatury, która pomocna będzie w uzupełnieniu i utrwaleniu wiedzy o  bursztynie bałtyckim.

1. Bursztyn – skarb dawnych mórz. Muzeum Ziemi PAN, Warszawa 1996

2. Bursztyn – poglądy, opinie. Warszawa 2005

3. Bursztyn – poglady, opinie. Warszawa 2010

4. Bursztynisko – biuletyn Międzynarodowego Stowarzyszenia Bursztynników

5. Kosmowska-Ceranowicz B. Bursztyn w Polsce i na swiecie,Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2012

6. Kosmowska-Ceranowicz B. Znaleziska i dawne kopalnie bursztynu w Polsce. Od Bałtyku przez Kurpie do Karpat. Wydawnictwo Jastrzębiec, Warszawa 2002

7. W bursztynowej pułapce. Praca zbiorowa. Muzeum Przyrodnicze PAN Kraków 1993

8. Zarys budowy geologicznej utworów trzeciorzędowych i czwartorzędowych Zatoki Puckiej. Przegląd Geologiczny nr.19

9. www.amber.com.p

10. mhmg.gda.pl

11. Youtube Na Bursztynowym szlaku cz.1, cz.2, cz.3, i in.

12. http://www.trojmiasto.pl/wiadomosci/Owady-w-bursztynach-sprzed-40-mln-lat-n72470.html

13. http://www.amber.com.pl/wiadomosci/informacje/item/2061-bursztyn-w-przemysle-farmaceutycznym-i-kosmetycznym

14. http://www.amber.com.pl/zasoby/surowiec-bursztynowy/item/736-imitacje-bursztynu-tworzenie-i-rozpoznawanie

15. http://pl.wikipedia.org/wiki/Fosylizacja_(geologia)

16. http://www.amberinfo.pl/

17. http://www.pgi.gov.pl/pl/geologia-morza-kopalnia-lewe/387-historia-baltyku.html

Jeżeli będą wątpliwości i pytania proszę pisać na mój adres: mariater@wp.pl

Pozdrawiam i życzę powodzenia

Maria Durajczyk